Tήν 4 Νοεμβρίου 2009 ἐκοιμήθη ὁ ἱερομόναχος π. Εὐσέβιος (κατά κόσμο Στέργιος Βίττης). Ὑπῆρξε πνευματικός, θεολόγος, συγγραφέας, ἀκούραστος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ἀληθινός μυσταγωγός, μορφή ἀσκητική, μέ λόγο λιτό, σαφή, σεμνό, μόνιμα Ἐκκλησιαστικό.
Ὁ ἀσκητής Γέροντας Εὐσέβιος γεννήθηκε τό 1927 στή Βλάστη τῆς Πτολεμαΐδος. Σπούδασε στή Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν, ἀπ’ ὅπου πῆρε μέ ἄριστα τό πτυχίο του τό 1950. Ἀπό τά χρόνια τῶν σπουδῶν του ὑπῆρξε δραστήριο μέλος τῆς Ἀδελφότητος θεολόγων «Ζωή», ὅπου ἐργάστηκε σέ ὑπεύθυνες θέσεις, ἐνῶ παραλλήλως μελετοῦσε καί μάθαινε ξένες γλῶσσες. Ἀργότερα, ὅταν ἀποχώρησε ἀπό τήν Ἀδελφότητα τῆς «Ζωῆς», πῆγε στή Γαλλία ἐθελοντής στή φιλανθρωπική ὀργάνωση «Ἐμμαούς» τοῦ ἀββᾶ Πιέρ, βοηθώντας ἀστέγους καί ἀνήμπορους.
Τό 1963 μετέβη στή Σουηδία ἐργαζόμενος σκληρά, ἐνῶ ταυτοχρόνως ἔκανε μελέτες σέ πανεπιστημιακά κέντρα. Πρόσφερε τή βοήθειά του στούς μετανάστες, ἐργαζόμενος ὡς κοινωνικός λειτουργός καί ὡς ἀποκλειστικός νοσοκόμος. Τό 1965 χειροτονήθηκε Ἱερέας ἀπό τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Θυατείρων Ἀθηναγόρα. Ὡς ἱερέας πλέον ἀναλώθηκε στήν ἱεραποστολική διακονία τῶν Ὀρθοδόξων στήν εὐρύτερη περιοχή Σουηδίας, Δανίας, Νορβηγίας.
Ποτέ δέν δέχθηκε χρήματα ἤ μισθό ἀπό τήν ἱερατική διακονία του. Τό 1973 ἵδρυσε τό ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Νικολάου στό Ρέτβικ, στή Βόρεια Σουηδία, 300 χιλιόμετρα ἀπό τή Στοκχόλμη, ἐνῶ παράλληλα ἐργαζόταν ὡς ξυλουργός σέ ἕνα ἵδρυμα. Ἐκεῖ τηροῦσε τό Τυπικό τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ὅσοι πήγαιναν ἐκεῖ ἔβρισκαν τό δρόμο τῆς σωτηρίας, συμμετέχοντας στή λειτουργική ζωή.
Τό 1980 ἐπέστρεψε στήν Ἑλλάδα, κάνοντας ὑπακοή στόν πνευματικό του, καί ἐγκαταστάθηκε στό χωριό Φαιά Πέτρα Σιδηροκάστρου, μετά ἀπό πρόσκληση τοῦ τότε Σεβασμιωτάτου Ἐπισκόπου Ἰωάννη. Ἐκεῖ, συμμετέχοντας πάντοτε στίς χειρωνακτικές ἐργασίες, ἔχτισε μέ τή βοήθεια τῶν πιστῶν τό Ἡσυχαστήριο τῶν Ἁγίων Ἰωάννου Χρυσοστόμου, πρωτομάρτυρος Στεφάνου καί Ἰσαποστόλου Ὄλγας. Μετά ἀπό κάποιο διάστημα ἀποσύρθηκε ψηλότερα στό βουνό στή θέση Κρυονέρι, ὅπου ἵδρυσε τό Ἱερόν Κελλίον τῶν ὁσίων Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, Ματρώνης τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει καί τῶν δύο αὐταδέλφων, τῶν ἁγιασθέντων διά τῆς εὐχῆς Μαξίμου καί Δομετίου.
Ὅλα αὐτά τά χρόνια ἀφιερώθηκε στήν προσευχή, στήν ἄσκηση, στή μελέτη, στή συγγραφή καί ἐξομολόγηση χιλιάδων ψυχῶν. Παρά τά προβλήματα ὑγείας τά τελευταῖα χρόνια, ἐξομολογοῦσε ἀμέτρητες ὧρες μέ αὐταπάρνηση, στό ναό τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στό Σιδηρόκαστρο, στό ναό τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ στή Φαιά Πέτρα καί ἔκανε κηρύγματα στό Σιδηρόκαστρο καί στό χωριό Ἡράκλεια.
Ὁ π. Εὐσέβιος ἔδειχνε ἀνιδιοτελή ἀγάπη πρός ὅλους, σεβασμό πρός τό πρόσωπο τοῦ κάθε πιστοῦ. Δεχόταν πλῆθος ἐπιστολές καί ἀφιέρωνε πολλές ὧρες προσευχῆς τή νύχτα γιά τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Ἔξω ἀπό τό κελλάκι του εἶχε στήν ἐξώπορτα τῆς περίφραξης πινακίδα πού ἔγραφε «ἄβατον», καί δίπλα τοποθετημένο ἕνα γυάλινο βάζο πού ἔγραφε: «Ἀφῆστε τό σημείωμά σας – δέν γίνονται δεκτά χρήματα». Ἐλεοῦσε μέ πολύ διακριτικό τρόπο τούς πονεμένους. Ἦταν ἀσκητικός στό ἔπακρο καί μεγάλος νηστευτής.
Τά τελευταῖα δύο χρόνια προσβλήθηκε ἀπό ἐπώδυνη ἀσθένεια. Εἶχε ἐπανειλημμένες εἰσαγωγές σέ Νοσοκομεῖα καί χρειάστηκε εἰδικές θεραπεῖες καί ἐπεμβάσεις. Ὅλα ὅμως τά ἀντιμετώπισε μέ ὑπομονή καί καρτερία, σάν τόν Ἰώβ, τοῦ ὁποίου τό βιβλίο εἶχε ἑρμηνεύσει. Συνέχιζε δέ τήν ἑρμηνεία καί τά σχόλια πάνω σ’ αὐτό τό βιβλίο, κάνοντας στήν κυριολεξία βίωμα αὐτά πού ἔγραφε.
Συνέγραψε 20 (εἴκοσι) πνευματικά βιβλία. Ἔγραψε ἐπίσης ἐπιστημονικές μελέτες πού δημοσίευσε σέ διάφορα ἑλληνόγλωσσα καί ξενόγλωσσα ἐπιστημονικά περιοδικά. Συνέγραψε καί διατριβή γιά τήν Ἰωάννειο ἀνθρωπολογία. Μετέφρασε τά βιβλία τοῦ Ὀρθόδοξου Φιλλανδοῦ Τίτο Κολιάντερ: «Ὁ δρόμος τῶν ἀσκητῶν», «Κουβεντιάζοντας μέ τόν πόνο» ( ἐκδ. Ἀκρίτας), ὅπως ἐπίσης καί τά ἔργα: «Ὁ αὐτοκράτορας τῆς Πορτογαλίας», τῆς Σέλμα Λάγκερλεφ καί «Δεῖκτες Πορείας», τοῦ Γ. Γραμματέα τοῦ ΟΗΕ Χάμερσκελντ.
Περιοδικό "Η ΔΡάσις μας", Τεῦχος 480, ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2010
|
| |
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
| |
|
|
| |
| |
| |
| Ἕνα Ζωντανό Εὐαγγέλιο - π. Εὐσέβιος Βίττης |
|
|
| |
| π. Εὐσέβιος Βίττης |
|
| |
| To ὁδοιπορικό της ζωῆς τοῦ π. Εὐσεβίου ἀπό τόν κ. Ἀναστάσιο Τσικώτη |
|
| |
| |
 |
|
